විදේශ අධ්‍යාපනය - අංක 2 (කාලයත් එක්ක වඩාත්ම ගැලපෙන රට මොකක්ද)

ලංකාවේ ඉන්න ගොඩක් අය කැමති ඇති පිටරටකට ගිහින් ජීවිතේ පටන් ගන්න. වැරදියට තේරුම් ගන්න එපා, අපේ සමාජයේ තියන සමහර ප්‍රශ්න, වැඩිවෙන ජීවන වියදම වගේ දේවලුත් එක්ක අපේ ගොඩාක් අය කල්පනා කරන දෙයක් තමයි පිටරටකට ගිහින් ජීවිතය ආපහු පටන් ගන්න තියනවා නම් කොයි තරම් හොදද කියලා. එක අතකින් ඒක අපේ අයගේ ආකල්පවල වැරද්දක් නෙමෙයි. මුල්කාලයේදී බොහොමයක් එහෙම පිට රටවලට ගිය අයට ඒ රටවල ස්ථීර පුරවැසිභාවය වගේ අවස්ථා බොහෝම පහසුවෙන් ලබාගන්න හැකියාව ලැබුනා. ඉතින් ඒ අයගේ ජීවිතවල ඇත්තටම යම් විදියක දියුණුවක් (මම මේකෙන් අදහස් කරන්නේ බොහෝවිට ආර්ථිකමය පැත්තයි) ලබාගෙන තියනවා කියලා මම අත්දැකීමෙන් දන්නවා.


 මගේ වයස දැන් අවුරුදු 26 යි. ඒ කාලේ මාත් එක්ක රස්තියාදු ගහපු, බීපු, ගහගත්තු යාළුවන් කීප දෙනෙක්ම මේ වෙද්දී කැනඩාව, බ්‍රිතාන්‍යය, ඔස්ට්‍රේලියාව වගේ රටවල් ස්ථීර පුරවැසිභාවය ලබලා අවසන්. හැබැයි ඒ වෙනුවෙන් ඒ අය අවුරුදු 3ක්, 4ක් වගේ කාලයක් ගත කළා. ඉගෙනගත්තා, ඒ අතරතුර පුංචි පුංචි රැකියාවන්වල (part time jobs) වගේම, නීත්‍යානුකුල අමතර රැකියාවෙන් ලැබෙන මුදල් මදි වුනාම අතට සල්ලි ගෙවන ටිකක් කටුක රස්සාවල (Cash on the hand jobs) වලට වුනත් යොමු වුනා. මොකද ප්‍රශ්නය තමයි අවුරුදු දෙක තුනක පාඨමාලාවකට ඒ රටට යන ශිෂයෙක්ට මුහුණ දෙන ප්‍රධානම ගැටළුවක් තමයි මේ ඊලග කාර්තුවට (semester) පාඨමාලා ගාස්තුව (course fee) එක සොයා ගැනීම. මේදේ බොහෝ දුරට නිත්‍යානුකූලව ලැබෙන පැය 20 ක වගේ කාලයකින් ඉෂ්ට කරගන්න නොහැකි වෙන්න පුළුවන්. ඒ නිසාම තමයි බොහෝ දෙනෙක් මේ අතට මුදල් ගෙවන රැකියාවලට යොමුවෙන්නේ. හැබැයි අද මාතෘකාව ඒ ගැන නෙමෙයිනේ. ඒ නිසා ඒ ගැන වැඩිදුර පැහැදිලි කිරීමක් ඊලග ලිපියකින් කරන්නම්.


දැන්  මම කියාගෙන ආපු විදියට මගේ යාළුවන් මේ විදේශ අධ්‍යාපනය තෝරා ගන්නා කාලෙදී තිබ්බේ මීට වඩා විවෘත, සරල වීසා නීතී සහිත පරිසරයක්. මොකද බොහොමයක් රටවල් තම තමන්ගේ වීසා නීති (visa rules) සංකීර්ණ කරන්නේ තමන්ගේ රටට පැමිණෙන සංක්‍රමණිකන් සීමා කරන්න අවශ්‍ය වුන විටදියි. ඒ නිසා කාලෙන් කාලෙට රට රටවල වීසා නීතී සරල කිරීමත් නැවත සංකීර්ණ කිරීමත් දකින්න පුළුවන් තත්වයක්. මේ තත්වයට මම හොදම උදාහරණය විදියට දක්වන්නේ එක්සත් රාජධානියයි (UK). මේ තමයි ලෝකයේ අන්තර්ජාතික අධ්‍යාපනය තමන්ගේ ප්‍රධානම ආදායම් මාර්ගයක් කරගත්තු ප්‍රධානතම රට. මට මතකයක් තියනවා 2006 හා 2007 වගේ වසර වලදී තිබුනා ඉතාම දැඩි වීසා නීතී මාලාවක්. උදාහරණයක් විදියට ගත්තොත් මාස 6 ක පමණ මුල්‍යමය විස්තර (financial history), තමාගේ වත්කම් වලට අදාළ මුලාශ්‍ර (source of income) හා IELTS විභාගයේ ලකුණු මට්ටමද ඒ කාලයේ සලකා බැලුනා. ඒ කාලයේ ගොඩාක් ආසියාතික ශිෂ්‍යන්ගේ තේරීමක් වෙලා තිබුනේ ඔස්ට්‍රේලියාවයි.


ඔන්න ඉතින් 2008 වෙද්දී බ්‍රිතාන්‍යයට ඉදිරියට එන ඔලිම්පික් උළෙල සදහා මුදල් අවශ්‍යතාව තදින් දැනීගෙන ආපු කාලයක්. ඉතින් ඔවුන් තීරණය කළා මෙච්චර කල් තිබුන සංකීර්ණ වීසා නීතී ඉවත් කරලා අන්තර්ජාතික ශිෂ්‍යන්ට පහසුවෙන් බ්‍රිතානයට එන්න අවස්තාව ලබා දෙන්න. මෙච්චර කාලෙකට මේ කේෂේත්‍රයේ පනවපු මේ ඉතාම සරල වීසා නීතියක් එක්ක දස දහස් ගණන් විදෙස් ශිෂ්‍යන් බ්‍රිතාන්‍යය තමන්ගේ ගමනාන්තය විදියට තෝරා ගත්තා. කොහොම හරි මේ ලාබදායික ව්‍යාපාරයෙන් පවුම් බිලියන ගණනක් උපයා ගත්තා. හැබැයි මේකෙන් බ්‍රිතාන්‍යයට වාසි වගේම අවාසිත් ඇතිවුනා. 2011 මැදදී මේ තිබුන වීසා නීතිය නැවතත් සංකීර්ණ කෙරුවත් ඒ වන විට බ්‍රිතාන්‍යය විවිධ රටවලින් සංක්‍රමණය වුන විදේශ ශිෂ්‍යයන්ගෙන් පිරී ඉතිරී ගිහින් තිබුනා. මොකද මේ අධ්‍යාපනය ඒ වෙද්දී අවසන් කරපු ශිෂ්‍යන්ව වුනත් එහෙම දවසින් රටින් එලියට ඇදලා දාන්න ඔවුන්ට හැකියාවක් නෑ. ඒ ශිෂ්‍යයයිනුත් උත්සහා කරන්නේ තමන්ගේ අධ්‍යාපනයට වියදම් වූ මුදල කෙසේ හෝ ඒ රටේදීම යලි උපයා ගන්නයි. ඉතින් ඔවුන් විවිධ මාර්ග වලින් උත්සහ කරනවා බ්‍රිතාන්‍යයේ ශ්‍රම බලකායට එක්වන්න. නීත්‍යනුකුලව හෝ නීතියට පිටින් හෝ. මේ තත්වය බ්‍රිතාන්‍යයට දැන් මහා ප්‍රශ්නයක් වෙලා ඉවරයි, හරියට බ්‍රිතාන්‍යය දැන් ඉන්නේ පුපුරන්න තියන වෙඩි බේත් කන්දක් වගේ. ඒ නිසා මම කීයටවත් අපේ රටේ ඉන්න කිසිම ශිෂ්‍යයෙක්ට බ්‍රිතාන්‍යයේ අධ්‍යාපනය සදහා යෑම අනුමත කරන්නේ නෑ.


ඊලගට  බලමු ඔස්ට්‍රේලියාව ගැන. ඇත්තටම ඔස්ට්‍රේලියාව කියන්නේ සංක්‍රමණිකයන් සදහා විවෘත ලෝකයේ හොද පිලිගැනීමක් තියන රටක. බ්‍රිතාන්‍යය වගේඅධ්‍යාපනය කියන දේ වවාගෙන කන ව්‍යාපාරයක් වශයෙන් නොසලකන් ඒත් වඩාත් වැදගත් විදියට මේ කේෂේත්‍රයේ බ්‍රිතාන්‍යයත් එක්ක කරට කර ඉන්න රටක තමයි ඔස්ට්‍රේලියාව. සරල නොවුනත් පැහැදිලි වීසා නීතී පවතින ඔස්ට්‍රේලියාව කාලයක් ලංකාවේ ශිෂ්‍යන් අතරත් වඩාත් ජනප්‍රිය ගමනාන්තයක් බවට පත්වෙලා තිබුනා. දැනට උනත් මේ සංකීර්ණ වීසා නීතී රීති වලට ගැලපෙන ශිෂ්‍යන් වෙනුවෙන් මම කිසිම පැකිලීමකින් තොරව අනුමත කරන රටක තමයි ඔස්ට්‍රේලියාව.


මගේ ක්ෂේත්‍රයේ හැටියට කාලෙන් කාලෙට මගේ ප්‍රියතම වගේම මම රෙකමදාරු (recommend) කරන ප්‍රධානම රටක තියනවා. මේ රට මම තීරණය කරන්නේ මෙන්න මේ පහත තියන කරුනුත් එක්කයි.


1. දැනට ඒ රටේ පවතින වීසා නීතියේ සරල හා සංකීර්ණ බව වගේම පැහැදිලි නීතිමය කරුණු හා රෙගුලාසි


2. වීසා ලබා ගැනීමේ විශ්වාසනීයත්වය (ඒ කියන්නේ සමහර රටවල් තියනවානේ වාසනවා උඩ වීසා ලැබෙන, ඔය බ්‍රිතාන්‍යය වගේ)


3. බොහෝ දෙනෙක් විමසන අධ්‍යාපනයෙන් පසු රැකියා හා ස්ථීර පුරවැසිභාවය වෙත යොමු වීමේ පහසුව (මීයක්‌ කඩන්නේ අත ලෙවකන්න නෙමෙයිලුනේ)


4. විදේශීය ශිෂ්‍යන්ට ඒ රටේ පවතින වාතාවරණය හොදද නරකද කියන කරුණ.


මේ  දේවල් සලකලා තමයි මම බොහෝවිටදැනට මම ශිෂ්‍යන් සදහා රෙකමදාරු (recommend) කරන ප්‍රධානතම රට තෝරා ගන්නේ.


හරි  එහෙනම් බලමු දැනට මම ඉදිරියේදී උසස් අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් විදේශ ගත වෙන්න අදහස් කරන අය වෙනුවෙන් රෙකමදාරු කරනගැලපෙනම රට මොකක්ද කියලා.


ඒ තමයි නවසීලන්තය (New Zealand). ලෝකයේ එක කෙරවලක පිහිටි මේ බොහෝම නිස්කලංක රට මේ වෙද්දී ලෝකයේ විවධ රටවලින් පැමිණෙන විදේශීය ශිෂ්‍යන්ගේ ප්‍රධානතම තෝරා ගැනීමක් වෙලා තියනවා. ලගදී ඇතිවෙච්ච මේ නවසීලන්ත අධ්‍යාපන ප්‍රබෝධයට මුලිකම හේතුවක් වුනේ මේ වෙනකන් ලේසියෙන්ම යන්න පුළුවන් සුරපුරයක් (ඔය ඉතින් ලංකාවේදී හිතන හැටි තමයි) වෙලා තිබුන බ්‍රිතාන්‍යයේ දොරටු ටිකෙන් ටික වැහිලා යෑම.


ඉතින් මේ වෙද්දී අළුතින් යම් රටක තමන්ගේ ජීවිතය පටන් ගන්න කැමැත්තෙන් ඉන්න බොහොමයක් අයට ගැලපෙන රට බවට නවසීලන්තය පත් වෙලා තියනවා. 


අනිකුත් රටවල් එක්ක සසදද්දී නවසීලන්තය අපිට වඩාත් ගැලපෙන්නේ ඇයි කියලා මම ඊලග ලිපියෙන් කියන්නම්.